Lezingen
Joop de Jong
Biografie
Joop de Jong is hoogleraar geestelijke gezondheidszorg en cultuur aan het VUMC en hoogleraar psychiatrie aan Boston University School of Medicine. Hij werkte zeven jaar als tropenarts en psychiater in Afrika en Azië en is directeur Public Health and Reserach van Healthnet TPO, een internationale NGO die public health en psychosociale en geestelijke gezondheidszorgprogamma's uitvoert met name in met name (post-)conflict gebieden in Afrika, Azië en Europa. In Nederland voert Healthnet TPO verschillende epidemiologische onderzoeken uit onder immigranten, asielzoekers en vluchtelingen. Joop de Jong werkt part-time als transcultureel psychiater en psychotherapeut. De afgelopen 25 jaar heeft hij zich intensief beziggehouden met de interculturalisatie van de GGZ in Nederland. Hij publiceert op het gebied van de transculturele psychiatrie en psychotherapie, public mental health, epidemiologie en psychiatrische/medische antropologie.
E-mail: jdejong@healthnettpo.org
Abstract Joop de Jong: 'Een internationaal perspectief op healers en geneeswijzen'
Wereldwijd wordt ruim de helft van de zorg geleverd door lokale of alternatieve genezers. Voor de meeste patiënten is het onderscheid tussen reguliere en alternatieve zorg niet relevant en de gebrekkige communicatie tussen beide werkvelden onbegrijpelijk. In deze voordracht komen vier aspecten van genezing vanuit international perspectief aan de orde: de omvang en het gebruik van Complementaire en Alternatieve Geneeswijzen, overeenkomsten en verschillen tussen hulpverleners en genezers, de praktijk van genezers en sjamanen, en de doelmatigheid van genezers in verschillende landen. Daarbij komt de paradox aan de orde dat genezers geen aantoonbaar effect hebben bij het behandelen van psychosen maar dat de culturele constellatie waar zij toe behoren wel van groot belang is voor het verklaren van de betere prognose van schizofrenie in lage inkomenslanden. De voordracht wordt besloten met de presentatie van unieke recente onderzoeksgegevens in Burundi waaruit blijkt dat lokale genezers meer succes hebben bij het behandelen van psychosociale problemen dan academische of 'westerse' vormen van hulpverlening of een controlegroep.